Η NatureSoul Adventures στην κορυφή Σπαθί: Μια επική εμπειρία ορειβασίας στη Δίκτη

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΣΗ

Ημέρα Τετάρτη. Το τηλέφωνο χτυπά και ο Γιάννης που γνώρισα πρόσφατα στα Λευκά Όρη μου λέει στην άλλη άκρη της γραμμής "Πάμε να κάνουμε το Σπαθί" . Όλη την ημέρα κάτι ήθελα. Ήθελα να ξεφύγω. Ένιωθα πως είχα μπόλικη ενέργεια μαζεμένη. Ηθελα κάτι να κάνω! Η ιδέα του ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Να περπατήσω πάνω από τα σύννεφα. Στην υψηλότερη κορυφή του ορεινου όγκου της Δικτης στα 2148 μετρα.

Δεν έχασα λεπτό. Διάβασα άλλα άρθα με την περιγραφή της διαδρομής.Άνοιξα 3 σελίδες μετεορολογικών προγνωστικών. Και ναι... υπήρχε ένα παράθυρο με τις ιδανικότερες συνθήκες. Συννεφιά και 1 μποφορ Βοριαδάκι. Ειχε ένα μπουρίνι να δείχνει πωσ θα μας χαλούσε τα σχέδια. Ο Γιάννης έπαιξε συντηρητικά. Βγήκε από το εγχείρημα. Ισως μία άλλη φορα έιπε. Πφφφ....Μα δεν μπορεί είπα..δεν είναι δυνατόν τωρα που το έχω θελήσει. Έπρεπε να βρώ άλλη παρέα. Ο Ανδρέας φίλος καρδιακός. Είχα να τον δω 2 μηνες σχεδον. πρωι βραδυ δουλεια χωρις ρεπο ο σκυλος. Ειχα κανει μαυρα ματια να τον δω. Αν σας πω οτι με πηρε τηλ και μου λεει "΄Πεμπτη Παρασκευη εχω διημερο ρεπο" Θα το πιστεψετε;;;;

Μην σας τα πολυλογώ... Η απόφαση επάρθει. Θα πάμε να διανυκτερευσουμε στην Λιμνακαρο στα 1000 περιπου μετρα υψόμετρο... Θα ξυπνήσουμε το πρωί νωρίς και θα κρίνουμε εκεί τα δεδομενα του καιρού!

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΟΠΕΔΙΟ

Πεμπτη βράδυ στο αυτοκινητο... μουσική καλη διάθεση και ο αέρας απο τα παραθυρα να μπαινει στο αμαξι παγωμενος... Η καράφλα μου ζητούσε ζεστασια! Αρχισα να ρίχνω ματιες στον ουρανό. Μαυρη μαυρίλα παντου. Που παμε ρε συ λεγαμε και γελουσαμε... Δεν θα μας το κανει το χατηρι λεγαμε. Δεν ελειψαν τα αστεια για ακυρωσει του πλανου και αντικατασταση του με ποτα μπομπες στα Μαλια... εκλεισα τα παραθυρα γιατι δεν αντεχα αλλο τετοια κρυα αστεια και συνεχισαμε!!!! 2 η ώρα το βράδυ μπαιναμε στους πουπουλενιους υπνόσακους και λέγαμε τις καληνύχτες!

Παρασκευή πρωί. Παράδεισος. Ουρανός μεσα στο αίμα. Ο ήλιος που ανέτειλλε σιγα σιγα εδεινε απίστευτα χρώματα στον ουρανο. Ησυχία..άκουγες το θρόισμα των φύλλων και καμμιά κουδούνα από τις κατσίκες ολούθε!

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ

Δυστύχως δεν καταφέραμε να ξυπνήσουμε νωρίς . 08:10 ήμασταν στο μονοπάτι. Κλασσικά σχόλια.. που θα πάμε τωρα εκεί πάνω. Και ψήλα είναι. Και τρελοι είμαστε... και στην πρώτη ανηφόρα που αρχίζει το λαχάνιασμα, παίρνουν φωτιά τα τετρακέφαλα... κόβονται τα γέλια.. Ο Ανδρέας δεν ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες αναβάσεις. Είχα στο νου μου την ψυχολογία του. ¨Ελα ρε πάμε, τω΄ρα βάλαμε μπροστά της μηχανές!!! Πίστευα σε αυτόν όμως. Ξέρω ότι έχει πείσμα και τσαγανό. Αλλα ήξερα ότι στην λήψη αποφάσεων με γνώμωνα την ασφάλεια θα ήμουν μόνος. Η μικρότερη εμπειρία, η ηληκία και η άγνοια θα βοηθούσαν σε λήψη αποφάσεων όχι και τόσο συντηρητικων. Μάρεσει βέβαια να έχω τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου. Να το λέει η ψυχούλα τους. Ξέρεις, το να το λέει η ψυχούλα σου, σώζει ζωές πολλές φορές.

Τι ομορφιά. Όμορφη κορυφη το Σπαθί. Περπατούσαμεκαι ο Ηλιος επαιζε ακόμα πισω απο την κορυφή. Εμείς στον ίσκιο και την πρωινή δροσούλα και ο Ηλιος απο πισω εκει πάνω να φωτιζει την κορυφογραμμη . Δέος.

Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε μετα απο κανα δίωρο στο διάσελο . Αριστερά μας η κορυφη Σπαθί 2148μ και δεξιά μας η κορυφή Αφέντης Χριστός 2141μ. Ο Ήλιος πλέον στην παρέα μας. Πλέον είχαμε πιάσει ρυθμό. Ο Αντρέας κρατούσε πολύ δυνατα. Και τα παπουτσια του δεν ήταν και τα καλύτερα. Τι γέλιο εριξα. Ασταματητος. Τραβουσα βιντεο ολη την ωρα. το μονοπατι δεν ήταν ευδιακριτο.. με κούρασε. Η κορυφογραμμή μου έκλεινε το μάτι. Πήραμε την απόφαση να βγουμε απο το μονοπάτι ( το ανύπαρκτο ) και το κόψαμε ευθεία προς τα πάνω, ντουγρου για κορυφογραμμή. Δεν ήταν καλή ιδέα μάλλον. Άρχίσαμε να κουραζόμαστε μάλλον. και πλαγιοδρομήσαμε μπαινοντας ξανα στο μονοπατι ( το υπαρκτο) .

Φτάσαμε κορυφή . Ακολούθησαν τα καθιερωμένα. Βιβλιο κορυφης...κολατσιο..φωτογραφιες...γελια..

¨αντε πάμε προς τα κάτω σιγα σιγά του λέω. Δεν ήθελε. Απολάμβανε την κορυφη. τον καιρο. την θεα.

Βρε συ....στο βουνο δεν κανουμε τετοια.. Ενα στραβοπατημα και η βολτα γινεται περιπετεια...σε πιάνει η νυχτα μεχρι να ρθει βοηθεια. Του έλεγα τελος παντων...πφφφ...δεν ηθελα να παρω αυτο τον ρολο. Αλλα σε μια παρεα πρεπει να υπαρχει αυτος που θα σκεφτει πιο συνετα. Τρελιάρης ο Φιλος μου τρελιαρης και γω ομως. Σκεφτηκα να βάλουμε λιγο πιπερι στην διαδρομη. Να γουσταρει κι αυτος. Να γουσταρω ακομα πιο πολυ και γω.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Παμε του λεω. Παμε να περαπτησουμε την κόψη. και να συναντησουμε το μονοπάτι ξανα στο διασελο...στην διασταυρωση για αφεντη Χριστο. Να σου τον και ψήθηκε μονομιάς. Περπατουσαμε στην ακρη. κάθε βημα με ακρίβεια. Μπροστά μας ο Αφέντης Χριστός. Στα δεξια μας κατω απο τα συννεφα το Οροπεδιο. Στα αριστερά μας το βαρετό μονοπάτι. Έλα όμως που η κόψη έγινε γκρεμός. . .

Συνδιασκεψη. Να το κατεβουμε απο εδω...να το περασουμε απο εκει..

Οχι. Ειπα το όχι και ο Αντρεας συμφώνησε. Δεν ξέρω ένιωσα μια μικρή απογοήτευση απο πλευράσ του . Μπορει να έκανα και λάθος. Αλλα είπα όχι και δεν το μετανοιώνω. Εντάξει είπαμε. Εκει θα είναι τα βουνα! Πάντα ! Είχαμε προσανατολιστεί καλά. Ειχαμε χάρτη μαζί μας και είχα παρει διοπτευσεις τριών σημείων. Κατεβήκαμε άναρχα..σαν τα κατσικάκια και συντομα βρήκαμε ξανά το μονοπάτι. Ο καιρός μας έκανε το χατηρι. Η σόλα του παπουτσιου του Αντρέα Ξεκόλλησε!

Πάλι καλα που αφήσαμε τα ελεύθερα τα σκαρφαλώματα για άλλη φορά. Ταλαιπωρηθακαν τα γονατα μας στην καταβαση..ομολογω. ¨αλλα η επιστροφή είναι πάντα πιο ..συντομη. Βλέπεις δεν υπάρχει πλέον το άγνωστο να φοβίζει. Είπε όμως κάποιος κάποτε. "Άμα μείνω στα γνωστά, δεν θα μάθω τ' άγνωστα !" Αυτό είχα γραψει και στο βιβλιο κορυφής στον Μυτικα του Ολυμπου πριν πάρα πολλα χρόνια. Απο τοτε ακόμα το έχω σημαία μου. Κρατάω τις γνώσεις και κοιτάω κάθε μέρα να μάθω και κάτι ακόμα. "Με σύνεση αλλά όχι με φόβο" όπως ειπε ενας δασκαλος μου στην αναρριχηση.

Φτασαμε στο αυτοκινητο, Δωσαμε μια δυνατη αγκαλια ο ένας στον άλλον, ενημερωσαμε τους δικους μας πως είμασταν καλά, μπηκαμε στο αυτοκινητο και απολαυσαμε την επιστροφη χωρις καν να μιλάμε.

Καλές Αναβάσεις και καλές Επιστροφές να έχουμε.

Παντα.

Δημήτρης Καμπουράκης

Σεπτέμβριος 2024